ერთხელ, პარასკევ დღეს ჩემს მეგობარს დავურეკე, მინდოდა ის და მისი ცოლი დამეპატიჟებინა ჩემს დაჩაზე – მწვადი შეგვეწვა სასიამოვნო დრო გაგვეტარებინა. ის სიხარულით დათანხმდა ჩემს წინადადებას, გარკვეული დროით ტელეფონით განვიხილეთ მომავალი მოგზაურობის დეტალები, შემდეგ საუბარი რომ დავასრულეთ ჩემი სმარტფონი გაიჭედა ჩემმა მეგობარსაც დაავიწყდა ტელეფონი გათიშვა და გავიგე, როგორ ესაუბრა მეუღლეს ჩემზე და ჩემს ოჯახზე.
ჩვენმა ნაცნობებმა საშინლად ისაუბრეს ჩვენზე, თვლიდნენ, ჩვენს სახლს სოფელში, ისინი ძველ ქოხად თვლიდნენ. გარდა ამისა, მათ გაგვლანძღეს იმის გამო, რომ ოთხი შვილის მშობელი გავხდით, სულელებზ და უპასუხისმგებლოებს გვეძახდნენ (მას და მის მეუღლეს შვილი არ ჰყავთ). – ახლა უნდათ რომ ჩვენ ჩავიტანოთ პროდუქტები და ისე გააკეთებენ ამ სუფრას.
მე და ჩემი მეუღლე შოკირებული ვიყავით, რაც მოვისმინეთ, ამ ხალხს მეგობრებად ვთვლიდით და ეჭვიც კი არ შეგვპარვია იმაში, თუ რას ფიქრობდნენ ჩვენზე. პირველი აზრი იყო გაუქმება ყველა ერთობლივი ღონისძიების დაჩაზე და აღარ დაგვერეკა ამ “მეგობრებისთვი“ მაგრამ ცოტა ფიქრის შემდეგ მე და ჩემმა მეუღლემ გადავწყვიტეთ მათთვის გაკვეთილი გვესწავლებინა და ვითომ არაფერი მომხდარა, ყველაფერი ძალაში დაგვეტოვებინა.
შაბათ-კვირას, როგორც შევთანხმდით, ჩემი მეგობარი და მისი ცოლი მოვიდნენ ჩვენს დაჩაზე. ჩვენი შვილების დანახვისას, მათ ორივემ გაიღიმეს და მათთან თამაში დაიწყეს გვაჩვენებდნენ თუ რამდენად უყვართ ბავშვები. ჩვენ მხოლოდ ამ ხალხის თვალთმაქცობით აღტაცება შეგვეძლო.
– რატომ არ გყავს საკუთარი შვილები? როგორც ჩანს, უკვე ასაკში ხართ, ჯანმრთელობის პრობლემები გაქვთ?
– არ ვჩქარობთ, ჯერ გვინდა ვიცხოვროთ საკუთარი თავისთვის.
-მოდი, სიმართლე გვითხარით, ალბათ ფიქრობთ, რომ ჩვენს დროში მხოლოდ სულელი და უპასუხისმგებლო იყოლიებს ამდენ შვილს არა?
ამ ფრაზის მოსმენით, ჩვენმა სტუმრებმა გაკვირვებულებმა გადახედეს ერთმანეთს, მაგრამ არაფერი უთქვამთ.
მან და მისმა მეუღლემ თან ჩამოიტანეს იაფი თევზის კონსერვები და შოკოლადის კოლოფი.
– სად იყიდეთ ეს დაკონსერვებული საკვები? – ვკითხე მათ. ის საპასუხოდ რაღაც გაუგონარს ბუზღუნებდა.
მეგობრებო არაუშავს, ეს ყველაფერი გასაგებია, გონივრული ეკონომიკა, ახლა დროა – ვუთხარი პირქუშ სტუმრებს, – თქვენც გესმით ჩვენი, ჩვენი სახლი ინგრევა, ბაღში საკმარისი სამუშაოა, დამხმარეები გვჭირდება. მოდით, ეს გავაკეთოთ – ჩვენ მაგიდას მივხედავთ თქვენ კი სახლის საქმეებში დაგვეხმარებით მოდით და გაჩვენებთ სად ინახება ჩვენი ინსტრუმენტები.
მეგობარს და მის მეუღლეს ეს თავიდან ხუმრობა ეგონათ,მაგრამ ეს ასე არ აღმოჩნდა, ამავდროულად, მწვადის მომზადება დავიწყე. დაფიქრების გარეშე, ჩვენმა სტუმრებმა სულელური საბაბი იპოვნეს და თქვენ რომ ქალაქში უნდა დაბრუნებულიყვნენ.
ჯერ კიდევ არ მესმოდა, მიხვდნენ თუ არა, რომ მე მათი საუბარი ტელეფონით მოვისმინე, მაგრამ მას შემდეგ აღარ დაურეკავთ.
