დედაჩემმა ძალიან ადრეულ ასაკში გამაჩინა, რის გამოც ბავშვობაში, ჩემს დაქალებს შურდათ ჩემი, რადგან მე მყავდა ასეთი ახალგაზრდა, მაგარი დედა, რომელიც ყოველთვის მშვენივრად გამოიყურებოდა და კარგად ესმოდა ჩვენი. რომ ცოდნოდათ, რა მოხდებოდა მომავალში.
თავიდან მეც მიხაროდა, რომ დედაჩემი, ჩემი თანატოლების დედებისგან განსხვავებით, ყოველთვის თანასწორივით მექცეოდა. ის მეხმარეობოდა ტანსაცმლის არჩევაში, მირჩია მოდურად თმის შეჭრა და მასწავლა როგორ გამეკეთებინა მაკიაჟი.
დედამ ტატუს სალონშიც კი მიმიყვანა, სადაც მოხდენილი ჩიტი დავიხატე ბეჭზე. მაგრამ მას შემდეგ რაც მამაჩემს განშორდა, ყველაფერი უარესობისკენ წავიდა.
დედა არაერთხელ აღნიშნავდა, თუ რამდენად ლამაზი იყო ის ერთ დროს და რამდენად უბრალოდ “სიმპატიური ვარ” მე. მაგრამ მიუხედავად ამისა, ამ ფონზე, მყისიერად მოვიშორე კომპლექსები, გავიცანი მამაკაცი და დავიწყე მასთან ურთიერთობა.
დედა ჩვენს ქორწილში მივიდა გრძელი თეთრი კაბით. საკუთარ თავს უვლიდა და საოცრად გამოიყურებოდა.იმდენად საოცარად, რომ რამდენიმე სტუმარს სიძის მხრიდან დედა პატარძალი ეგონათ, ხოლო მისი მეგობრები ხითხითებდნენ: „სიდედრში გაგიმართლდა!“
თავიდან სტუდენტურ საერთო საცხოვრებელში ვცხოვრობდით, მაგრამ შემდეგ, სტუდენტების შემოდინების გამო, ხელმძღვანელობამ ბრძანა ცალკე ოჯახებისთვის გამოყოფილი ოთახები გადაეკეთებინათ სტანდარტულ 6 კაცზე გათვლილ ოთახებად, ამიტომ დავიწყეთ ახალი ბინის ძებნა, აი, ამ დროს შემოგვთავაზა დედაჩემმა დახმარება.
მან თქვა, რომ იგი მაინც მარტოხელაა და ცარიელ სამ ოთახში დაგვითმობდა ერთ ჩემს ოთახს, კომუნალური გადასახადების და კვირაობით ხილის ყიდვის სანაცვლოდ.
პირველსავე საღამოს აღმოჩნდა, რომ დედაჩემმა საშინაო სპორტული შარვალი და ნაქსოვი მაისური შეცვალა აბრეშუმის მოსასხამით, რომელის სიგრძეც დუნდულებთან მთავრდებოდა. ყოველთვის, როდესაც სამზარეულოში ვსადილობდით ან მხოლოდ ჩაის ვსვამდით, დედაჩემი კეკლუცად შემოაღებდა ხოლმე კარს და გვეკითხებოდა:
“ხელს ხომ არ შეგიშლით?” იწყებდა ფუსფუსს, აძვრებოდა ზედა თაროზე ყავის ასაღებად და მისი ხალათი ისე იწეოდა ზემოთ, რომ ლამისაა უკანალი მთლიანად უჩანდა, ხან დაიხრებოდა ჩემს მეუღლესთან და კოვზით აჭმევდა მურაბას: “გასინჯე, შენი ცოლი ასეთს ვერ მოამზადებს”.
მივხვდი, რომ თუ ქმრის დაკარგვა არ მინდა, რაღაც უნდა მოვიმოქმედო. პირველ რიგში, შემოვიტანე თემატური სადილის წესი, რომელიც, რა თქმა უნდა, ექსკლუზიურად ცოლ-ქმრისთვის, ჩვენს ოთახში იმართებოდა და არა სამზარეულოში.
მეორეც, გადავაქოთე საიტები და ვისწავლე ბევრი მწარე კომპლიმენტი. როგორც კი დედაჩემი გადაიხრებოდა, რომ უკანალი გამოეჩინა, “აღფრთოვანებული” ვამბობდი:
”ნახე, დედაჩემი რა მაგრად არის შენახული! მეხუთე ათეულს გადააბიჯა და ცელულიტი თითქმის უხილავია. ” მალევე დედაჩემმა ხალათი ისევ შარვალით შეცვალა.
და მესამე- ყოველდღე მეუღლეს ვეუბნებოდი, თუ რამდენად კარგი იქნებოდა ცალკე ცხოვრება. სანამ მან კარგი სამსახური არ იპოვნა და სახლის დაქირავება შევძელით.
რაც მთავარია, მისგან გავარკვიე, რომ ბიძამისი უცოლო იყო. ჩვენ მას ოჯახურ სადილზე ვეწვიეთ, სადაც დედა წავიყოლეთ.. და, როგორც ჩანს, მალე მამინაცვალიც მეყოლება და დედაჩემს საშუალება ექნება აბრეშუმის ხალათით მის წინაშე იაროს.”